Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

“Εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς”

“Πήγαινα με τα δυο μου μάτια στο χοιροστάσιο της αμαρτίας. Είπε ο Θεός, θα του πάρω τα μάτια μήπως αρχίσει να βλέπει. Ναί, τώρα δεν είμαι άσωτος. Τώρα βλέπω. Βλέπω! Ο Θεός με παίρνει στο σπίτι του, στην Βασιλεία του”
Περισσότερα

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Ελλάδα χωρίς Χριστό δεν νοείται

Ένα εκπληκτικό κείμενο από την Ιερά Μητρόπολη Βεροίας που αξίζει να διαβάσετε:
Ζώντας τοὺς τελευταίους μῆνες ὅλη αὐτὴν τὴν καταστροφολογία, τὴν ἀπίστευτη τάση ὅλων γιὰ ἰσοπέδωση, ἀπαισιοδοξία ἀναρωτιέμαι πῶς τελικὰ ἔχουμε φτάσει ἐδῶ ποὺ εἴμαστε. Πῶς ὁ σύγχρονος κόσμος, ὁ τόσο τεχνολογικὰ προηγμένος, ὁ τόσο «δημοκρατικός», ὁ τόσο μορφωμένος καὶ πολιτισμένος ἔφτασε σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο, νὰ προσπαθεῖ νὰ σωθεῖ ἀπὸ τὴν ἐπικείμενη οἰκονομικὴ καταστροφή, ποὺ συνεπάγεται πλεῖστα ὅσα κακὰ σὲ ὅλους τους τομεῖς τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.

Μόρφωση, φαρμακευτικὴ περίθαλψη, πολιτιστικὲς δραστηριότητες, κοινωνικὰ ἔργα, ἔργα γιὰ καλύτερη διαμονὴ στὶς μεγαλουπόλεις καὶ χωριὰ καὶ πόσα ἄλλα ἔχουν μείνει πίσω -ἂν δὲν ἔχουν καταργηθεῖ.
Πῶς φτάσαμε λοιπὸν σὲ τοῦτο τὸ σημεῖο, νὰ βλέπουμε μὲ τόσο πανικὸ τὴν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια νὰ πηγαίνει περίπατο καὶ ὅλοι νὰ προσπαθοῦμε νὰ ἐπιβιώσουμε χρησιμοποιώντας ἀκόμα καὶ ἀθέμιτα μέσα;

Φτάσαμε ἐδῶ γιατί βαδίσαμε χωρὶς Θεό! Φτάσαμε ἐδῶ διότι ὅλοι σχεδὸν αὐτοὶ ποὺ κυβερνοῦν, -αὐτοὺς ποὺ ἐμεῖς ψηφίσαμε ἀλλὰ καὶ οἱ γονεῖς μας καὶ οἱ παπποῦδες μας- δὲν ἔχουν Θεό.

Τοὺς δώσαμε ἐξουσία καὶ αὐτοὶ λήστεψαν τὴν νοημοσύνη μας. Τοὺς δώσαμε ψῆφο ἐμπιστοσύνης καὶ αὐτοὶ μας ἐκμεταλλεύτηκαν. Καὶ ὅμως ὅλοι αὐτοὶ οἱ μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἀριστεροὶ καὶ δεξιοί, κεντρῶοι καὶ ἀνεξάρτητοι «σωτῆρες» τῆς χώρας μᾶς λουφάζουν αὐτὴν τὴν στιγμὴ μέσα στὸ καλὰ ἀσφαλισμένο καβούκι τους. Δηλώσεις συμπόνιας, δηλώσεις κατακρίσεως τῶν ἄλλων, δηλώσεις συμπαράστασης,ὅμως πουθενὰ πράξεις φιλαλληλίας, πράξεις μετανοίας.

Καὶ ὅλοι αὐτοὶ λοιπὸν ποὺ ἔχουν μάθει νὰ ζοῦν μὲ δόξες καὶ τιμές, μὲ οἰκονομικὴ εὐχέρεια, ποὺ ἔρχονται στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς μόνο στὰ πανηγύρια (ἔχει περισσότερο κόσμο- περισσότερους ψηφοφόρους) τολμοῦν νὰ κατηγοροῦν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ γιὰ εὐθύνες τῆς οἰκονομικῆς αὐτῆς κρίσης, τολμοῦν ἀπὸ τὴν μία νὰ κορδώνονται δίπλα στοὺς ἀρχιερεῖς ἢ δίπλα σὲ θαυματουργὲς εἰκόνες τῆς Παναγίας μας καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ κατηγοροῦν τοὺς ἀρχιερεῖς, κληρικούς, μοναχοὺς γιὰ τὸ κατάντημα ποὺ οἱ ἴδιοι αὐτοὶ δημιούργησαν.

Τί νὰ περιμένει ὅμως κάποιος ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ οὔτε τὸν «καλὸ χριστιανὸ» δὲν μποροῦν νὰ ὑποκριθοῦν. Ἂν καὶ τὸ ζητούμενο εἶναι ὄχι νὰ ὑποκριθοῦν δῆθεν τοὺς καλοὺς χριστιανοὺς ἀλλὰ νὰ εἶναι εἰλικρινεῖς μὲ τὸν ἑαυτό τους, μὲ τοὺς συνανθρώπους τους , μὲ τὸν Θεὸ ποὺ βλασφημοῦν μὲ τὰ καμώματά τους.

Μέσα λοιπὸν στὴν σύγχρονη Ἑλλάδα μας, ποὺ γέμισε δυστυχῶς σήμερα ἀπὸ νεοέλληνες δῆθεν μορφωμένους καὶ προοδευτικοὺς ποὺ θέλουν νὰ παραχαράξουν τὴν ἱστορία μας, νὰ ἀλλοιώσουν τὴν πίστη μας, νὰ μολύνουν μὲ ψέματα, ἀνακρίβειες καὶ αἱρετικὲς δοξασίες τὶς νέες γενιὲς τῶν Ἑλλήνων, χρησιμοποιώντας τὰ Μ.Μ.Ε., τὰ σχολεῖα μας, τὰ πανεπιστήμιά μας, καὶ κάθε τί ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐξυπηρετήσει τὰ συμφέροντά τους θέλουν ἀδελφοί μου νὰ ξεχάσουμε τὴν ἀγωνιστικότητα τῶν προγόνων μας, τὸ θάρρος καὶ τὸ φρόνημα τῶν μακαρίων ἐκείνων ἀνθρώπων ποὺ εἶχαν ἰδανικὰ καὶ ἀξίες.

Θέλουν νὰ ξεχάσουμε, νὰ λησμονήσουμε τὴν πίστη μας, νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν πίστη ἐκείνων τῶν νεομαρτύρων ποὺ δὲν ἀρνήθηκαν καὶ σφαγιάστηκαν, τὴν Ὀρθόδοξη πίστη τῶν προγόνων μας, τῶν ἑλλήνων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Γρηγορίου Παλαμᾶ, τοῦ Θεοφάνους τοῦ ἐν Ναούση, τοῦ Ἀντωνίου τοῦ Βεροιέως καὶ τόσων ἄλλων ποὺ τὰ ὀνόματά τους ἔμειναν μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἴτε σὰν ὁσίων, εἴτε σὰν μαρτύρων, εἴτε σὰν ἰσαποστόλων.

Ἄνθρωπος χωρὶς Θεὸ δὲν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλὰ ἕνα ἀνδρείκελο ποὺ ὁδηγεῖται ἀπὸ τὰ πάθη, τὶς ἀδυναμίες, καὶ τὴν ματαιοδοξία του στὴν ἀπώλεια τοῦ κατ’ εἰκόνα.
Εἶναι ὄντως λυπηρὸ νὰ ζοῦμε στὴν Ἑλλάδα ἔχοντας ἐκλέξει ἀντίχριστους. Εἶναι λυπηρὸ νὰ εἴμαστε οἱ περισσότεροι βαπτισμένοι χριστιανοὶ ἀλλά, νὰ μιλοῦμε σὰν ἀντίχριστοι, νὰ πράττουμε σὰν ἀντίχριστοι, νὰ ζοῦμε σὰν ἀντίχριστοι.

Μὴν σᾶς περάσει ὁ λογισμὸς ὅτι αὐτὸ τὸ κείμενο ὑπονομεύει πολιτικὰ πρόσωπα ἢ ὅτι κάνουμε πολιτική. Ὄχι! Ὅμως εἶναι γελοῖο ὅλοι αὐτοὶ οἱ δῆθεν «ὑπερασπιστὲς» τῆς δημοκρατίας νὰ θέλουν νὰ φράξουν τὸ στόμα τῆς Ἐκκλησίας, νὰ κάνουν τὴν Ἐκκλησία δικό τους ἐκλογικὸ κέντρο καὶ τοὺς πιστούς του Χριστοῦ δικούς τους ὀπαδούς.

Εἶναι ἀνόητο νὰ ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν ἔχει προσφέρει στὸ ἔθνος, εἶναι ἀνόητο καὶ δείχνει προχειρότητα σκέψης τὸ νὰ ὑποστηρίζουν Ἕλληνες ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔκλεψε καὶ κλέβει τὸ Δημόσιο. Μᾶλλον τὸ ἀντίθετο γίνεται ἐδῶ καὶ δεκαετίες.

Βεβαίως ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴν δική μου ὑπεράσπιση, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὄχι ἕνα ἀνθρώπινο καθίδρυμα ποὺ λαβώνεται ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες ἀστοχίες ἀλλὰ εἶναι ὁ Χριστὸς παρατεινόμενος εἰς τοὺς αἰώνας καὶ γι’ αὐτὸ ὅσο τὴν κτυπᾶς τόσο πιὸ δυνατὴ γίνεται ὅσο τὴν διώκεις τόσο πιὸ σταθερὴ γίνεται, ὅσο λασπολογεῖς γι’ αὐτὴν τόσο πιὸ καθαρὴ τὴν κάνεις, διότι ὅπως εἶπε καὶ ὁ ἀπόστολος «ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενεία τελειοῦται».

Τὸ παράλογο τὴν σημερινὴ ἐποχὴ εἶναι ὅτι ὅλοι ἔχουν δικαιώματα ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ὅλοι ἔχουν δικαιώματα ἐκτὸς ἀπὸ τὸν χριστιανό, αὐτὸς θὰ πρέπει νὰ κάνει τὴν προσευχὴ τοῦ μόνος του κάθε πρωὶ πρὶν πάει στὸ σχολεῖο καὶ ὄχι στὸ προαύλιο τοῦ σχολείου διότι φέρνει σὲ δύσκολη θέση τοὺς ἀλλόθρησκους. Ἐγὼ θὰ ἔλεγα ὅτι φέρνει σὲ δύσκολη θέση -αὐτὸ τὸ μικρὸ παιδάκι ποὺ κάνει τὸν σταυρό του μὲ παρρησία- πολλοὺς δασκάλους μας ποὺ εἶναι ἀδιάφοροι ἂν ὄχι ἀντίχριστοι καὶ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι ἀπ’ ὅτι καταλαβαίνεται εἶναι τῆς μόδας νὰ εἶσαι ἐκτὸς Ἐκκλησίας, εἶναι δῆθεν προοδευτικὸς αὐτὸς ποὺ ἀρνεῖται τὴν Ἀλήθεια ποὺ βίωσαν οἱ πρόγονοί του, εἶναι τῆς μόδας νὰ βρίζεις καὶ νὰ κακολογεῖς τὸν κλῆρο τῆς χώρας μας, νὰ «σατιρίζεις» τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια του τόπου μας, σὲ ἐκπομπές, σὲ θεατρικὲς παραστάσεις καὶ ὅλο αὐτὸ νὰ θεωρεῖται τέχνη, νὰ θεωρεῖται πολιτισμός, νὰ θεωρεῖται πρόοδος.

Ε, λοιπὸν αὐτὴ τὴν πρόοδο δὲν τὴν θέλω, αὐτὴ ἡ πρόοδος μᾶς γυρίζει πίσω, αὐτὴ ἡ ἀκόρεστη προβολὴ τῶν δικαιωμάτων θὰ μεταμορφώσει τὴν κοινωνία μας σὲ ζούγκλα μίας καὶ ἔχουν ἐκλείψει οἱ ὑποχρεώσεις καὶ ἡ ὑπευθυνότητα.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα αἱμορραγεῖ ἀπὸ τὰ ἴδια τῆς τὰ παιδιά, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς ποὺ ἀντὶ νὰ τὴν φροντίζουν, γίνονται οἱ μαστροποί της.

Ἑλλάδα χωρὶς Ὀρθοδοξία δὲν νοεῖται. Ἑλλάδα χωρὶς ἐκκλησιὲς καὶ μοναστήρια δὲν νοεῖται.

Ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Ὀρθοδοξία κάνουν τὸν Ἕλληνα καὶ ὄχι ἡ Εὐρώπη καὶ τὸ εὐρώ.

Προς δωδεκαθεϊστές

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε!

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε.
Και πάλιν και πολλάκις Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε.
Όπως γνωρίζετε χριστιανοί μου, όπως το βλέπετε και όπως το βιώνετε, τη Μεγάλη Σαρακοστή και κάθε Παρασκευή, ψάλλονται στην Εκκλησία μας οι Χαιρετισμοί της Παναγίας. Είναι μια από τις ωραιότερες ακολουθίες και συγχρόνως μια από τις καλύτερες προσευχές.
Οι Χαιρετισμοί συνδέονται πάντοτε και με το Μικρό Απόδειπνο.

Τη Μεγάλη Σαρακοστή που διαβάζουμε το Μεγάλο Απόδειπνο, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη, δεν λέγονται οι Χαιρετισμοί. Ψάλλονται όμως κάθε Παρασκευή και διαβάζονται Σαββάτο και Κυριακή, μαζί με το Μικρό Απόδειπνο. Επίσης οι Χαιρετισμοί δεν λέγονται την Μεγάλη Εβδομάδα, όπως και ολόκληρη την Πασχαλινή Διακαινήσιμη εβδομάδα. Όλο το χρόνο συνοδεύονται κάθε μέρα με το Μικρό Απόδειπνο υποχρεωτικά. Όποιος διαβάζει τους Χαιρετισμούς κάθε μέρα, και βράδυ, ακόμα και μεσημέρι, και πρωί, έχει μεγάλη τη βοήθεια της Παναγίας μας.
Εκεί που τιμάται όλως ιδιαιτέρως η Παναγία, είναι το Άγιον Όρος, όπου θεωρείται και το δικό Της περιβόλι. Για τους Αγιορείτες μοναχούς η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η μοναδική προστασία. Μακάρι να αποκτήσουμε και μεις αυτή την συναίσθηση. Την βιωματική συναίσθηση δηλαδή ότι είναι και για μας η μοναδική προστασία, μεσίτρια και πρεσβευτής.
Η όλη ακολουθία των Χαιρετισμών με τα εικοσιτέσσερα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου, αυτή η ακολουθία, μας περιγράφει κατά πρώτον τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την επίσκεψη της Παναγίας στην Ελισάβετ, η οποία όπως είναι γνωστό, θα γεννούσε σε λίγες εβδομάδες τον Τίμιο Πρόδρομο. Επίσης οι Χαιρετισμοί αναφέρουν το σκίρτημα του εμβρύου, μέσα στα σπλάχνα της Ελισάβετ, και την ομολογία της με χαιρετισμούς. Εν συνεχεία αναφέρονται στις υποψίες του μνήστορος Ιωσήφ, που δεν μπόρεσε να καταλάβει το μέγα μυστήριο της ενανθρωπίσεως του Θεού Λόγου, στη μήτρα της Παρθένου Μαριάμ, αλλά και την μετέπειτα απόλυτη πίστη του στην αλήθεια που του απεκάλυψε ο άγγελος Κυρίου. Οι Χαιρετισμοί ακόμα μας περιγράφουν εν συντομία, περιληπτικά πολύ, τη Γέννηση του Σωτήρος Χριστού, την προσκύνηση των ποιμένων και των μάγων. Την Υπαπαντή του Κυρίου, από τον Συμεών τον Θεοδόχον. Τη φυγή Του στην Αίγυπτο και άλλα πολλά.
Πολλούς Χαιρετισμούς λέγουν προς την Παναγία, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, ο μνήστωρ Ιωσήφ, οι ποιμένες, οι μάγοι, οι ουράνιες αγγελικές δυνάμεις, και όσοι πιστεύουν από τους χριστιανούς στην Θεανθρωπότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διά μέσου της Παρθένου Μαρίας εκ Πνεύματος Αγίου.
Η δική μας απάντησις σε όλους αυτούς τους Χαιρετισμούς είναι το «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε». Τι σημαίνει όμως αυτό το «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε»; Νυμφίος της Εκκλησίας, εδώ στους Χαιρετισμούς, ονομάζεται και ο Θεός Πατέρας. Νύμφη Του, είναι η Παρθένος Μαριάμ, αφού αυτή είναι που γέννησε τον Υιόν και Λόγον του Θεού, τον ομοούσιον με τον Πατέρα, ως Θεάνθρωπον στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, τον Νυμφίο της Εκκλησίας.
Μα η Παναγία είναι και «Νύμφη Ανύμφευτε». Και είναι Ανύμφευτη επειδή γέννησε χωρίς άνδρα και εκ Πνεύματος Αγίου τον Χριστόν. Το πώς ο Χριστός, ο αληθινός Θεός, εισήλθε στη μήτρα της Παρθένου, αυτό παραμένει μυστήριο αξεπέραστο για τα δικά μας πεπερασμένα και φτωχά μυαλά.
Ακατάληπτος ο τρόπος της συλλήψεως, ακόμα και για τους αγγέλους και αρχαγγέλους και τις λοιπές ουράνιες δυνάμεις. Μόνον ο ίδιος ο Θεός γνωρίζει τον τρόπον που χρησιμοποίησε για να γίνει αυτή η σύλληψις, και να γίνει άνθρωπος, τέλειος άνθρωπος, χωρίς να πάψει να είναι και τέλειος Θεός, ο Θεάνθρωπος Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου.
Γι’ αυτό αδελφοί μου, όποιος από τους χριστιανούς λέγει τακτικά με σταυρωτό κομποσκοίνι, «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον με», «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε», αυτός ο χριστιανός βρίσκει πολλή την Χάριν, και πολύ πνευματικό πλούτο απολαμβάνει, και ασφαλώς εισακούονται όλα τα αιτήματά του.
Στην παράδοση της Εκκλησίας μας, μάς αναφέρεται και το εξής θαυμαστό γεγονός για την δύναμη που έχουν οι Χαιρετισμοί της Παναγίας. Θα πούμε αυτό το γεγονός, αυτήν την ιστορία.
Στα παλιά χρόνια, δηλαδή πριν από το 1800, κάποιος εκεί τότε, – υπήρχαν πολλοί λησταί, όπως είναι γνωστό, που στήνανε καρτέρι στα σταυροδρόμια, και λήστευαν τους περαστικούς,- κάποιος λοιπόν απ’ αυτούς τους αρχιληστάς είχε βάλει μερικούς συντρόφους, να στήνουν το καρτέρι τους σε ένα σταυροδρόμι που ήτο αναγκαστικό πέρασμα για τους περαστικούς πεζοπόρους, από τη μια πόλη στην άλλη. Και όποιος περνούσε, είτε ήταν μόνος του, είτε ήταν δύο είτε τρείς, τους λήστευαν.
Και μετά τους άφηναν να φεύγουν, δεν τους έκαναν κακό. Δεν τους τραυμάτιζαν, δεν τους κακοποιούσαν.
Κάποτε πέρασε απ’ αυτό το σταυροδρόμι και ένας άγιος μοναχός. Εκείνος, – τον σταμάτησαν βέβαια και τον λήστεψαν, τι να πάρουν από έναν μοναχό, τέλος πάντων, ό,τι είχε – δεν έφυγε. Παρακάλεσε τους ληστάς να τον οδηγήσουν στο λημέρι του αρχηγού τους, – λέει «τι τον θέλεις;»
-Α, λέει, θα σας πώ κάτι πολύ σπουδαίο. Σε λίγο θα περάσει ένας πολύ μεγάλος και πλούσιος έμπορος φορτωμένος διαμάντια, αλλά, θέλω να του πώ, πώς θα είναι ντυμένος, για να τον καταλάβετε, γιατί θάχει μαζί του πολλά τα κουρέλια.
Έτσι και έγινε, όχι για να μην του χαλάσουν το χατίρι, αλλά για τις απολαβές που θα είχε.
Τον πήγαν λοιπόν… μόλις συναντήθηκε ο μοναχός με τον αρχιληστή, του λέγει ότι θα καλέσεις όλους τους ανθρώπους εδώ, για να τους πω αυτό το μεγάλο νέο, διότι είναι πολύ σπουδαίο.
Πράγματι λοιπόν, εκείνος τους μάζεψε.
Α, λέει, κάποιος λείπει. Να μου τον φέρετε κι αυτόν εδώ.
Λέει, τι τον θέλεις, αυτός μαγειρεύει τώρα για το μεσημέρι.
Όχι, να τον φέρετε.
Πάνε λοιπόν, εκείνος δεν ήθελε να ’ρθεί, και τον άρπαξαν με το ζόρι, και τον έφεραν μπροστά στο μοναχό.
Μόλις ο μάγειρας αντίκρισε τον μοναχό, δεν ήθελε να τον βλέπει.
Αλλά ούτε και ο μοναχός γύρισε να τον δει.
Αντιθέτως ο μάγειρας άρχισε να τρέμει, να τρέμει πολύ.
Τον ρωτάει λοιπόν ο μοναχός.
- Γιατί τρέμεις μάγειρα;
- Ε, – αναγκάστηκε εκείνος να ομολογήσει, – ότι ήταν διάβολος που είχε μετασχηματιστεί σε άνθρωπο, για να παρακολουθεί από κοντά αυτόν τον αρχιληστή.
Ο αρχιληστής όμως αυτός, είχε μια πολύ καλή συνήθεια.
Προσευχόταν στην Παναγία καθημερινά. Και πώς προσευχόταν; – λέει.
Διάβαζε κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς. Πρωί και μεσημέρι και βράδυ. Την καλή αυτή συνήθεια την πήρε απ’ τη μάνα του. Την πήρε απ’ το σπίτι του, που του είχε μάθει τους Χαιρετισμούς από μικρό παιδί, και έτσι τους ήξερε από στήθους. Δηλαδή από μνήμης, και τους έλεγε χωρίς να τους διαβάζει.
Βέβαια, αργότερα πήρε τον κακό το δρόμο κι έγινε ληστής, παρά ταύτα όμως, τους Χαιρετισμούς δεν τους είχε αφήσει ούτε μια μέρα. Έτσι η Παναγία βρισκόταν κοντά του και τον φύλαγε.
Και τον φύλαγε επειδή περίμενε μια ευκαιρία η Παναγία για να τον σώσει, να τον φέρει σε μετάνοια, ν’ αλλάξει ζωή, να σωθεί.
Ο μάγειρας διάβολος, είχε σταλεί πάλι απ’ τον αρχισατανά για να τον σκοτώσει και να πάρει την ψυχή του στην Κόλαση. Δεν μπορούσε όμως γιατί τον εμπόδιζαν οι Χαιρετισμοί της Παναγίας. Περίμενε λοιπόν μια ευκαιρία. Ποια; Το πότε θα ξεχνούσε έστω και μία φορά, έστω και μια μέρα, να απαγγείλει ο αρχιληστής τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Τότε θα ήταν αφύλακτος από την προστασία Της, θα προκαλούσε για τη μοιρασιά, ανάμεσα στους ληστάς και τους συντρόφους του κάποια φασαρία, εκείνοι με την προτροπή βέβαια του διαβόλου μάγειρα, θα τον σκότωναν και έτσι θάπαιρνε την ψυχή του στην Κόλαση.
Μα η Παναγία τον προστάτευε και τον προστάτευε χάριν των Χαιρετισμών. Μπορεί να ήτο ληστής, αλλά δεν ήταν φονιάς. Παρά ταύτα όμως τους Χαιρετισμούς δεν τους άφησε. Μπορεί η ζωή του να ήτο άσχημη, να ήτο κακή, να ήτο αντιευαγγελική αλλά ο Θεός όμως που δεν θέλει το θάνατο του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζείν αυτόν, και ακούγοντας και τις μεσιτίες και τις παρακλήσεις της Παναγίας Μητρός Του, του έδωσε την ευκαιρία για να σωθεί. Μόλις λοιπόν ο αρχιληστής άκουσε αυτή την ομολογία από τον μάγειρο διάβολο, αμέσως φωτίσθηκε. Κατάλαβε τα τραγικά του λάθη. Τις αμαρτίες του, και κείνη τη στιγμή μετανόησε, και σώθηκε.
Η μετάνοιά του συγκλόνισε και τους άλλους ληστάς, τους συντρόφους του, και με τις οδηγίες του αγίου εκείνου μοναχού όλοι τους οδηγήθηκαν στο μεγάλο μυστήριο της ευσπλαχνίας του Θεού, δηλαδή στην Ιερά Εξομολόγηση. Και με την έμπρακτη αποκατάσταση όλων των κλοπιμαίων, όλοι οι λησταί μαζί με τον αρχιληστή εσώθησαν.
Τους έσωσαν οι Χαιρετισμοί της Παναγίας.
Οι Χαιρετισμοί λοιπόν χριστιανοί μου, έχουν τεράστια σωτηριώδη σημασία, όταν τους διαβάζουμε ή τους απαγγέλουμε κάθε βράδυ με πίστη και ευλάβεια. Μας χαρίζουν την πλέον αποτελεσματική βοήθεια στην προσπάθειά μας και στον αγώνα που κάνουμε κάθε μέρα, για να νικήσουμε τα πάθη μας. Για να νικήσουμε το κακό, την αμαρτία και τον διάβολο. Άλλωστε Εκείνη μας προτρέπει και μας λέγει «φωνάξτε με», ή «φωνάζετέ με», «φωνάζετε το όνομά μου, και γω θα σας βοηθώ πάντοτε».
Να με καλείτε ή με το «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθει μοι», ή με το «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησέ μας», ή «σώσον με», ή «σώσον ημάς». Άλλωστε είναι και λειτουργικός ύμνος. Κάθε φορά που αναφέρουμε το όνομα της Παναγίας μας στη Θεία Λειτουργία, στον όρθρο ή τον εσπερινό, οι ιεροψάλτες μας να απαντούν «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς».
«Και γω θα έλθω», μας υπόσχεται η Παναγία, «θα σας βοηθήσω, και θα σας βοηθήσω σε όλες σας τις ανάγκες, σε όλους τους πειρασμούς της ζωής σας, στα βάσανα, στις θλίψεις και στις στεναχώριες. Θα είμαι πάντοτε κοντά σας. Μεσίτρια ακόμα και όταν θα βγαίνει η ψυχή σας, για να σας φυλάξω από τα εναέρια δαιμόνια. Αλλά και στη Δευτέρα Παρουσία του Υιού μου και Κριτού των πάντων και κει θα είμαι κοντά σας.»
Άλλωστε αυτό θα το δούμε σε λίγο, όταν θα απαγγείλουμε την προσευχή στην Υπεραγία Θεοτόκο που αρχίζει με το «Άσπιλε, αμόλυντε».
Χριστιανοί μου, ας αγαπήσουμε αυτή την προσευχή των Χαιρετισμών,
και την επίκληση του ονόματός Της και τότε εκείνη θα ανοίξει την πόρτα του Παραδείσου και θα μας σώσει.
Το εύχομαι εις όλους σας,
και σεις να το εύχεστε σε μένα,
Αμήν.
Του π. Στεφάνου Αναγνωστόπουλου
πηγή: Πενταπόσταγμα

Περισσότερα

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Θεολογία = Πεντηκοστή

Όταν η Θεολογία προσεγγιστεί με γνώση, δεν υπάρχει πλέον. Η Θεολογία είναι «Πεντηκοστή».
Γερόντισσα Ευοδία (Ι.Μ. Ζωοδόχου Πηγής – Λακωνία)