Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Ο Φίλος και η Πέτρα

Από το Βατοπαίδι - εδώ
Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο.
Κάποια στιγμή τσακωθήκανε και ο ένας από τους δυο έδωσε χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο
“ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ”.
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο
Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνίγει και ο φίλος του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα:
“ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ”
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε την ζωή, τον ρώτησε.
‘Όταν σε χτύπησα έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα.
Γιατί?
Ο άλλος φίλος απάντησε ‘όταν κάποιος μας πληγώνει πρέπει να το γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας , πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει’.
ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ.

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Ανακάλυψη ή αποκάλυψη;

Λόγος περί Θεού από τον Αρχιμ. Δανικήλ Αεράκη . Ολόκληρο το άρθρο – εδώ
«…..αν βέβαια ψάχνει κάποιος με καλή διάθεση κι αναζητεί αληθινά και ταπεινά, μια μέρα θα συναντήσει τη μοναδική Αλήθεια. Αν όμως έχει την υπερηφάνεια να νομίζει πως μπορεί με το μικρό μυαλό να βρει μόνος του υπερκόσμιες πραγματικότητες, τότε ματαιοπονεί. Φαντασθείτε ένα μυρμήγκι, πούχει διανύσει μερικά μέτρα, να καυχιέται πως κατάκτησε όλη τη γη! Φανταστείτε ένα μικρό παιδί, που μόλις έκανε τα πρώτα βήματα στην αυλή του σπιτιού του, να καυχιέται πως κατάκτησε όλο το σύμπαν!
Σαν άνθρωποι έχουμε προχωρήσει με τη νόησή μας λίγα βήματα. Αλλά με λίγα βήματα δεν φτάνει κανείς στα βάθη του αστρικού σύμπαντος. Και με τη μικρή και περιορισμένη νοητική του δύναμη δεν φτάνει ο άνθρωπος τον άπειρο Θεό.
Επαναλαμβάνω το ερώτημα: Μπορεί κανείς μόνος του να βρει το Θεό;
Η απάντηση: Όχι! Γιατί ο Θεός δεν ανακαλύπτεται, αλλά αποκαλύπτεται…….»

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Τι εστί θάνατος ; - μετά τη ζωή τι ;


Ένα εκπληκτικό βίντεο - εδώ. Οι φωτογραφίες είναι ενδεικτικές στιγμές από το βίντεο. Κατά την λήψη βίντεο ηλιοβασιλέματος παρατηρείται πύρινη σφαίρα να εισέρχεται στο κτίριο – ταυτόχρονα δύο μαύρα πουλιά πετάνε στον χώρο.
Μετά η πύρινη μάζα αναδύεται με μορφή ανθρώπινου σώματος.
Όταν έχει ανέλθει διαπιστώνεται ότι υπάρχουν δύο ανθρώπινα σώματα.
Την χρονική στιγμή που γινόταν η λήψη του βίντεο κάποιος πέθανε μέσα στο κτίριο!
* τα συμπεράσματα δικά σας

Είμαι επιστήμονας και πιστεύω στο Θεό

Ο Francis S. Collins, M.D., Ph.D., διευθύνει την έρευνα για το ανθρώπινο γονιδίωμα. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του έχει τίτλο: «Η γλώσσα του Θεού: ένας επιστήμονας παρουσιάζει αποδείξεις της πίστης». Τα παρακάτω λόγια ειπώθηκαν από τον ίδιο στο Rockville, Maryland για το CNN
Είμαι επιστήμονας και πιστεύω στο Θεό και δεν βρίσκω καμία σύγκρουση μεταξύ αυτών των δύο κοσμοθεωριών.
Ως διευθυντής του ερευνητικού έργου για το ανθρώπινο γονιδίωμα, έχω ηγηθεί μιας συνεργασίας επιστημόνων με σκοπό να αποκωδικοποιήσουμε τα 3,1 δισεκατομμύρια γράμματα του ανθρώπινου γονιδιώματος, δηλαδή να διαβάσουμε τις εντολές του DNA μας. Ως Χριστιανός βλέπω το DNA, το κύτταρο πληροφοριών όλων των ζωντανών οργανισμών, ως τη γλώσσα του Θεού και την κομψότητα και πολυπλοκότητα των σωμάτων όλων των πλασμάτων ως την αντανάκλαση του σχεδίου του Θεού.
Δεν τα πίστευα αυτά πάντα. Όταν ήμουν τελειόφοιτος στη Χημική Σχολή τη δεκαετία του 1970 ήμουν άθεος, επειδή δεν έβλεπα κανένα λόγο να αναγνωρίσω καμία αλήθεια έξω από τα μαθηματικά, τη φυσική και τη χημεία. Έπειτα όμως πήγα στην Ιατρική Σχολή, όπου έπρεπε να αντιμετωπίσω θέματα ζωής και θανάτου στο προσκέφαλο των ασθενών μου. Ένας από αυτούς μου έθεσε μία πρόκληση, ρωτώντας με: «Εσύ τι πιστεύεις, γιατρέ;». Τότε άρχισα να ψάχνω τις απαντήσεις.
Αναγκάστηκα να παραδεχτώ ότι η επιστήμη, που αγαπούσα τόσο πολύ, ήταν ανίκανη να απαντήσει σε ερωτήματα όπως «ποιο είναι το νόημα της ζωής;», «γιατί βρίσκομαι σ? αυτή τη ζωή;», «γιατί λειτουργούν τόσο τέλεια τα μαθηματικά;», «εάν το Σύμπαν έχει αρχή, ποιος το δημιούργησε;», « γιατί οι φυσικές σταθερές στο Σύμπαν είναι τόσο σωστά ρυθμισμένες, ώστε να επιτρέπουν το σχηματισμό σύνθετων μορφών ζωής;», «γιατί έχει ο άνθρωπος την αίσθηση της ηθικής;», «τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;».
Είχα υποθέσει ότι η πίστη βασίζεται μόνο σε συναισθηματικά και παράλογα επιχειρήματα και έτσι έμεινα έκπληκτος όταν ανακάλυψα, αρχικά στα γραπτά του ακαδημαϊκού C.S.Lewis και έπειτα και σε πολλές άλλες πηγές, ότι μπορεί κάποιος να αναπτύξει σοβαρά και υπαρκτά επιχειρήματα για την αλήθεια της ύπαρξης του Θεού βασιζόμενος σε ένα αποκλειστικά λογικό υπόβαθρο. Η αρχική αθεϊστική μου βεβαιότητα ότι «ξέρω πως δεν υπάρχει Θεός» άρχισε να φαντάζει ως το πιο αβάσιμο επιχείρημα. Όπως είχε πει ο Βρετανός συγγραφέας G.K.Chesterton, «ο αθεϊσμός είναι το πιο τολμηρό δόγμα, γιατί είναι η βεβαιότητα μιας καθολικής άρνησης».
Η λογική μόνη της, ωστόσο, δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού. Πίστη είναι λογική συν αποκάλυψη, και αυτή η αποκάλυψη απαιτεί τη σκέψη τόσο με το πνεύμα όσο και με το μυαλό. Πρέπει να ακούσει κανείς τη μουσική, όχι μόνο να διαβάσει τις νότες στο πεντάγραμμο. Χρειάζεται τελικά ένα άλμα πίστης.
Εγώ έκανα αυτό το άλμα στα 27 μου χρόνια, όταν η αναζήτησή μου να μάθω περισσότερα για τον Θεό με έφερε μπροστά στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αυτός, ανακάλυψα, ήταν ένας άνθρωπος για του οποίου τη ζωή υπάρχουν αξιοσημείωτα ισχυρές ιστορικές μαρτυρίες, ο οποίος είπε καταπληκτικά πράγματα για το να αγαπάμε τον πλησίον μας, αλλά και του οποίου οι συνεχείς δηλώσεις ότι ήταν ο Γιος του Θεού απαιτούσαν να αποφασίσω αν ήταν τρελός ή αν έλεγε την αλήθεια. Αφού αντιστάθηκα για περίπου δύο χρόνια, στο τέλος μού ήταν αδύνατο να συνεχίσω να ζω σε αυτή την κατάσταση της αβεβαιότητας και έτσι έγινα πιστός του Ιησού Χριστού.
Κάποιοι με έχουν ρωτήσει, δεν τρελαίνεσαι; Πώς μπορείς να ερευνάς τις λειτουργίες της ζωής χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της Γενετικής και της Μοριακής Βιολογίας και συγχρόνως να πιστεύεις έναν Δημιουργό Θεό; Δεν είναι ασυμβίβαστη η θεωρία της εξέλιξης με την πίστη στον Θεό; Μπορεί ένας επιστήμονας να πιστεύει σε θαύματα όπως η ανάσταση;
Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν βρίσκω καμία σύγκρουση, όπως και το 40% των επιστημόνων που είναι επίσης Χριστιανοί.
Έχω ανακαλύψει, αντίθετα, ότι υπάρχει μία όμορφη αρμονία μεταξύ των συμπληρωματικών αληθειών της επιστήμης και της πίστης. Ο Θεός της Βίβλου είναι επίσης ο Θεός του γονιδιώματος. Μπορούμε να Τον βρούμε τόσο στην εκκλησία όσο και στο εργαστήριο. Και ερευνώντας τα μεγαλειώδη και θαυμάσια δημιουργήματα του Θεού, η επιστήμη μπορεί να γίνει ένα μέσο λατρείας.
Aπό το περιοδικό "ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ"

Θεός και επιστήμη

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του, για την σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό.

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;

Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.

Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Φυσικά.

Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;

Φοιτ.: ...

Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;

Φοιτ.: Όχι.

Καθ.: Ποιος δημιούργησε τον διάβολο;

Φοιτ.: Ο...Θεός...

Καθ.: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Αρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;

Φοιτ.: ...

Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;

Φοιτ.: Μάλιστα.

Καθ.: Λοιπόν, ποιός τα δημιούργησε;

Φοιτ.: ...

Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;

Φοιτ.: Όχι, κύριε.

Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό σου; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;

Φοιτ.: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.

Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;

Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.

Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.

Φοιτ: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.

Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...

Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;

Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;

Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως... Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.

Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;

Φοιτ.: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.

Καθ.: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;

Φοιτ.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου, καθηγητά διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;

Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.

Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;

Καθ.: ...

Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκεται την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;

Καθ.: ...

Φοιτ.: Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας. άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;

Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.

Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε... Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.



Αυτός ο νεαρός φοιτητής ήταν ο ALBERT EINSTEIN...

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Το παρόν της Εκκλησίας – Μητροπολίτης Νικόλαος

Συνέντευξη του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαου – εδώ
«….Η Εκκλησία στην Ελλάδα, σε πρόσφατη αναφορά της Ιεράς Συνόδου διέθεσε φέτος 100 εκατ. Ευρώ για φιλανθρωπικούς σκοπούς και τρέφει με τα ενοριακά συσσίτιά της περίπου 35.000 ανθρώπους καθημερινά.
Σε πρόσφατη δε αναφορά της Ιεράς Συνόδου, αναφέρεται ότι η Εκκλησία της Ελλάδος μέσω των ιερών Μητροπόλεων, των ενοριών και των ιερών μονών της συντηρεί περί τα 700 ιδρύματα……»

Χριστούγεννα με ή χωρίς Χριστό

Χριστούγεννα είναι μια μέρα Χαράς και Ευφροσύνης για πολλούς ή μια μέρα κατάθλιψης για άλλους.
Τα συναισθήματα αυτά αποκαλύπτουν μια συνέπεια και μια αντίφαση.
Όταν πιστεύεις στο Χριστό έχει νόημα να μιλάς για Χριστούγεννα και να γιορτάζεις τα Χριστούγεννα – βιώνοντας μέσα από την Θεία Λειτουργία – το Μεγάλο γεγονός της Θείας Ενανθρώπισης.
Σου φτάνει η μνήμη του γεγονότος, ακόμα και όταν είσαι μόνος σου!
Όταν ΔΕΝ πιστεύεις στο Χριστό τα Χριστούγεννα έχουν αξία για σένα μόνο ως αφορμή συνάντησης με αγαπημένα πρόσωπα – παιδιά ή γονείς ανάλογα. Αν η συνάντηση δεν επιτευχθεί είσαι απολύτως δυστυχής.
Η μέρα αυτή είναι μέρα δυστυχίας – όταν βλέπεις τους γύρω σου – με παρέες, ενώ εσύ δεν έχεις ως ανάπαυση ούτε την παρουσία του Χριστού.
Η εσωτερική αντίφαση να «γιορτάζεις» κάτι που δεν πιστεύεις προκαλεί ένταση, κατάθλιψη και υπαρξιακά αδιέξοδα!

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

μνήμη και λήθη

Για μας :
Να έχομε μνήμη των κακών που πράξαμε και λήθη των καλών
Για τους άλλους:
Να έχομε μνήμη των καλών που έπραξαν προς εμάς και λήθη των κακών

Ο Σταυρός στη ζωή μας

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Aπειλείται η Εκκλησία από την Επιστήμη;

«Η Εκκλησία δεν απειλείται, γιατί η αλήθεια δεν απειλείται. Αν η Επιστήμη απειλεί την αλήθεια, τότε απειλείται και η Εκκλησία. Αν η Επιστήμη συμμαχεί με την αλήθεια, τότε συμμαχεί και με την Εκκλησία. Ακούμε συχνά να γίνεται λόγος για το τέλος του Θεού. Τέλος θα μπορούσε να έχει η Επιστήμη που ασχολείται με τα πεπερασμένα και πιστεύει πως το τέλος του ανθρώπου είναι τέλος. Οχι ο Θεός. Στην Εκκλησία, τέλος σημαίνει αρχή και τελείωση»
Νικόλαος Χατζηνικολάου – Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής

τα παγκάκια του Θεού

Αποκαμωμένος από την κούραση κάθισα σ' ένα παγκάκι της κεντρικής πλατείας. Δίπλα μου ήρθε και κάθισε ένας άγνωστος άνθρωπος. "Καλημέρα σας, μένετε εδώ κοντά;" με ρώτησε με μία πρωτόγνωρα ζεστή φωνή... "Όχι, κατέβηκα για δουλειές στο κέντρο της πόλης. Εσείς εδώ μένετε;" "Εδώ, εκεί, όπου με βγάλει ο δρόμος... " μου ανταπάντησε και χαιρετώντας με συνέχισε το δρόμο του..."

Παράξενος άνθρωπος σκέφτηκα, δε φαινόταν να είναι από αυτούς που ζητιανεύουν και κοιμούνται στα παγκάκια. Είναι δυνατό να κοιμάται όπου τον βγάλει ο δρόμος; Τα ρούχα του ήτανε καθαρά. Κύριος φαινόταν...Με δούλεψε πρωινιάτικα; Δε βαριέσαι... Ας πάει στην ευχή του Θεού... Σκεπτόμενος τον παράξενο συμπολίτη μου, ανηφόρισα προς το σπίτι διασχίζοντας την πόλη...

Στη γωνία του δρόμου μετά την παραδοσιακή αγορά βλέπω πάλι τον πρωινό μου συνομιλητή να δίνει κάτι με μεγάλη μυστικοπάθεια σε κάποιον ζητιάνο. Με παραξένεψε η μυστικοπάθεια του και αφού έφυγε πλησίασα τον ζητιάνο... "Τον γνωρίζεις αυτόν τον κύριο;" Με κοίταξε φοβισμένα... "Μπάτσος είσαι και ρωτάς;" "Όχι φίλε μου μην τρομάζεις απλά μιλούσαμε το πρωί και ξέχασα το όνομα του..." Το χαρτονόμισμα που έβγαλα από την τσέπη έκανε πιο πειστική την τοποθέτηση μου και ο ζητιάνος χαλάρωσε... "Ο κύριος Κώστας είναι..." "Μάλιστα, Κώστας..." "Όχι Κώστας, κύριος Κώστας", με διόρθωσε ο ζητιάνος... "Επίθετο δεν έχει;" "Δεν το γνωρίζω... ποτέ δε μου το είπε... Δεν έχει λέει σημασία..." "Τον γνωρίζεις δηλαδή αρκετό καιρό;" Ξαφνικά βρέθηκα να κάθομαι σε άλλο παγκάκι της πόλης και να συζητώ με ένα ζητιάνο για έναν άνθρωπο που δεν τον γνώριζα αλλά η περίεργη παρουσία του μου προκάλεσε μεγάλη περιέργεια. "Τον γνώρισα τότε που ήμουνα στο νοσοκομείο για εγχείρηση" "Σε διπλανό κρεβάτι ήτανε;" βιάστηκα να διακόψω τον ζητιάνο... "Όχι, ερχόταν καθημερινά και επειδή με είδε ολομόναχο, μου έκανε παρέα και στο τέλος πλήρωσε και όλα τα έξοδα νοσηλείας μου. Από τότε περνάει από ΄δω κάθε εβδομάδα και μου δίνει ένα μισθό όπως λέει γιατί προσέχω την πόλη τα βράδια που όλοι κοιμούνται... Η αλήθεια είναι πως σε τούτο το πάρκο τα βράδια υπάρχει πλήρης ασφάλεια, δε χρειάζεται να περάσει η αστυνομία... Αστυνομικός είμαι εγώ..." Είπε με καμάρι ο ζητιάνος για τις υπηρεσίες που "προσφέρει" στην πόλη. "Ξέρεις που μένει;" ρώτησα και η απάντηση με άφησε άναυδο, "Εδώ κι εκεί όπου τον βγάλει ο δρόμος... "Σταμάτησε για λίγο και μετά με αφέλεια συνέχισε... "Όταν ήμουνα στο νοσοκομείο κοιμόταν στην καρέκλα δίπλα μου"... Τον καλημέρισα και συνέχισα το δρόμο μου...

Μπερδεμένος μέσα μου έβαλα το κλειδί στην πόρτα του σπιτιού... Η ζεστασιά του, με έκανε να αναλογιστώ αν θα μπορούσα να το αποχωριστώ για να βρεθώ στο πλευρό ενός άγνωστου ζητιάνου που υποφέρει στο νοσοκομείο... Δεν είναι για όλους αυτά ανταπάντησα στον εαυτό μου και ίσως έτσι έπνιξα τη συνείδηση μου, κουρνιάζοντας στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση...

Δεν είναι για όλους αυτά... Αυτό είναι σίγουρο... Για μένα όμως τι είναι; Για μένα τι υπάρχει γύρω μου; Μήπως ο εαυτός μου σε συσκευασία καναπέ μπροστά στην τηλεόραση;

οδηγός καθημερινής πράξης

"Πάντα ούν όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς" κατα Ματθ. 7,12

Πορεία Θέωσης

Δούλος – Μισθωτός – Υιός

Ο δούλος ενεργεί με κίνητρο το φόβο
Ο μισθωτός ενεργεί με κίνητρο την αμοιβή
Ο υιός ενεργεί με κίνητρο την αγάπη

ΣΤΟΧΟΣ : Ο δούλος να γίνει υιός

* Από το « Έργα Ασκητικά» - Αββά Δωρόθεου