Κοινόν ταμείον – (πράξεις Αποστόλων 4.32)

«Όλοι όσοι είχαν πιστέψει ήσαν ομόφρονες και ομόψυχοι και κανείς δεν έλεγε ότι κάτι από τα υπάρχοντά του είναι δικό του, αλλά ήσαν εις αυτούς όλα κοινά. Και με μεγάλην δύναμιν έδιναν μαρτυρίαν οι απόστολοι δια την ανάστασιν του Κυρίου Ιησού, και χάρις μεγάλη ήτο επάνω εις όλους. Ούτε υπήρχε κανένας πτωχός μεταξύ τους, διότι όσοι ήσαν ιδιοκτήται αγρών ή οικιών, τους επωλούσαν και έφερναν το αντίτιμον των πωλουμένων και το κατέθεταν εμπρός στα πόδια των αποστόλων. Εγίνετο δε η διανομή εις τον καθένα σύμφωνα με την ανάγκην που είχε. Ο Ιωσής ο οποίος επωνομάσθη από τους αποστόλους Βαρνάβας, που εν μεταφράσει σημαίνει υιός παρηγορίας, Λευίτης, Κύπριος την καταγωγήν, επώλησε ένα χωράφι που είχε και έφερε το χρήμα και το έβαλε εμπρός στα πόδια των αποστόλων»