Όταν γίνω σαν το μολύβι

Από το Αγιορείτικο ΒήμαΑν ταυτίσω τον εαυτό μου με τα χαρακτηριστικά ενός μολυβιού θα καταλάβω ότι :

1) Είμαι ικανός να κάνω μεγάλα πράγματα, αλλά ποτέ δεν θα πρέπει να ξεχνώ ότι υπάρχει ένα χέρι που καθοδηγεί τα βήματά μου. Ονομάζω αυτό το χέρι Θεό, και Εκείνος πάντα με καθοδηγεί σύμφωνα με το θέλημά Του...
2) Κατά διαστήματα, πρέπει να σταματάω να γράφω για να χρησιμοποιήσω την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λιγάκι, αλλά στο τέλος γίνεται πιο μυτερό. Έτσι και εγώ, θα πρέπει να μάθω να αντέχω κάποιους πόνους και θλίψεις, γιατί θα με βελτιώνουν σαν άνθρωπο...
3) Το μολύβι μου επιτρέπει να χρησιμοποιήσω γόμα για να διορθώσω τα λάθη μου. Αυτό σημαίνει ότι το να διορθώνω κάτι που έκανα δεν είναι απαραίτητα κακό, βοηθάει στο να με κρατάει στο δρόμο της δικαιοσύνης...
4) Αυτό που έχει πραγματική αξία σε ένα μολύβι δεν είναι το ξύλινο περίβλημά του αλλά η ποιότητα του γραφίτη που κρύβει μέσα του. Έτσι, πάντα να δίνω αξία σε αυτό που συμβαίνει και έχω μέσα μου...
5) Το μολύβι πάντα αφήνει ένα σημάδι. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να ξέρω πως ότι και να κάνω σε αυτή τη ζωή θα αφήνει ένα σημάδι, κι' αυτό πρέπει να μην το ξεχνώ σε κάθε μου πράξη...